Ludzie są jak wiatr.
Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje. Drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane, jak jakieś drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz