Dzieci 18-miesięczne obserwowały jak dorosły bawi się zabawką. W jednej grupie "wygłupiał się" i upuszczał ją, co wywoływało śmiech dzieci. W drugiej - powodu do śmiechu nie było. Okazało się, że dzieci z 1. grupy łatwiej się uczyły obserwowanych zadań.
Rany Esseily wyjaśnia dlaczego, tak się dzieje.
1. śmiech zwiększa zaangażowanie dziecka w obserwowane działania i ułatwia interakcję z osobą dorosłą, dzięki czemu chętniej ją naśladują.
2. pozytywne uczucia zwiększają poziom dopaminy w mózgu, a to wpływa na uczenie się.
Pozytywne uczucia odgrywają tu kluczową rolę, nie zaś sam śmiech. Charaktery 11/2015
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz